Στην πορεία της ανθρωπότητας οι προσπάθειές μας, άσχετα από το βαθμό της επιτυχίαςτους, για πρόοδο, προκοπή, μόρφωση και ευημερία είναι συνεχής και αδιάλειπτη.Η στόχευσή μας αυτή στηρίζεται στη δυνατότητά μας να εργαζόμαστε, να σκεφτόμαστε καινα πραγματώνουμε τις επιθυμίες και τα όνειρά μας αξιοποιώντας τις γνώσεις μας και τιςγενικότερες ικανότητές μας. Αποτέλεσμα όλων αυτών των ενεργειών μας είναι ταδημιουργηθέντα επιτεύγματά μας να απαντούν, να καλύπτουν και να αντιμετωπίζουν τιςαναζητήσεις και τις απαιτήσεις μας ως προς τους σκοπούς που κάθε φορά θέτουμε.Ακόμη όμως και αν θεωρήσουμε ότι ο ορισμός του κοινού μας ονείρου ως μια συνεχήπροσπάθεια για πρόοδο, προκοπή, μόρφωση και ευημερία μπορεί εύκολα να γίνει αποδεκτόςαπό την ανθρώπινη πλειονότητα, οι αποκλίσεις που παρουσιάζονται όταν οι συζητήσειςγύρω από αυτόν αφορούν την αποτύπωσή της πραγματικότητας και την απεικόνισή τηςστον καθρέπτη του χρόνου, φαντάζουν πολλές φορές αδιέξοδες,διλημματικές καιανυπέρβλητες.
Οι διαφορετικές όμως εκτιμήσεις είναι φυσιολογικές και αντικατοπτρίζουν
τις ξεχωριστές και ιδιαίτερες επιλογές που ως άτομα και επιμέρους σύνολα διαλέγουμε ναπορευτούμε στη ζωή μας.
Αξίζει όμως εδώ να επισημάνουμε ότι οι επιλογές που ακολουθούμε και οι προσπάθειες πουκαταβάλλουμε για να τις πραγματώσουμε προσδιορίζουν τα αποτελέσματα των κόπων μας
και την χρησιμότητα των επιτευγμάτων μας.
Οι ανισότητες λοιπόν που αναδεικνύονται στον κοινωνικό βίο, τις οποίες σχεδόν όλοι
οικτίρουν και επιθυμούν να διορθώσουν, στην κοινή μας πορεία για πρόοδο, προκοπή
μόρφωση, ευημερία και νοικοκυροσύνη είναι ουσιαστικά αποτέλεσμα των ατομικών και
συλλογικών επιλογών που κάθε φορά θέτουμε και προσπαθούμε να πραγματώσουμε.
Όταν η προετοιμασία μας είναι ολοκληρωμένη, οι επιλογές μας ξεκάθαρες και ο χρόνος καιοι προσπάθειες που καταβάλλουμε είναι οι δέουσες σε σχέση με τους στόχους που κάθε φορά θέτουμε τόσο πιο εύκολη θα καθίσταται η επίτευξη των προταγμάτων μας και η κοινωνική τους αποδοχή η οποία θα αυξομειώνεται ανάλογα με την χρησιμότητα των επιτευγμάτων μας στις αναζητήσεις και στις ανάγκες των συνανθρώπων μας.
Για να γίνουμε πιο επίκαιροι και περισσότερο κατανοητοί ας παραδειγματιστούμε από τα διαφορετικά κοινωνικοοικονομικά μοντέλα και συστήματα που εφαρμόσθηκαν στην
προσπάθειά μας να αντιμετωπίσουμε τις αντιξοότητες του περιβάλλοντος χώρου καθώς και tις προκλήσεις που αναδεικνύουν οι ποικίλες εκφάνσεις των δικών μας δραστηριοτήτων και επιλογών.
Εδώ αναδεικνύονται οι κάτωθι επιλογές:
Α) Η πρώτη αφορά το καθαρά αυτοδιοικητικό, αμεσοδημοκρατικό και αυτοοργανωτικό
Μοντέλο. Σε αυτό η πλειονότητα των ανθρώπων που το ενστερνίζονται με
διαβουλεύσεις και διάφορες μορφές εκλογικών διαδικασιών, επιλέγουν τους τρόπους που επιθυμούν να ζουν, να παράγουν και να συναλλάσσονται διαμορφώνοντας αντίστοιχα κοινωνικά σύνολα που επιδιώκουν την ικανοποίηση των αναγκών και των αναζητήσεων ων ατόμων που τα απαρτίζουν.
Επειδή όμως οι επιλογές αυτές δεν τυγχάνουν γενικής εφαρμογής στις σύγχρονες,
ανοιχτές, αντιπροσωπευτικές και δημοκρατικές κοινωνίες τα παραδείγματα μερικής και
σταδιακής εφαρμογής του μοντέλου αυτού, ανάγονται στις αρχέγονες κοινωνίες καθώς
και σε επιμέρους σύνολα των σημερινών κοινωνιών που επιθυμούν να ζήσουν σύμφωνα
με τα πρότυπά τους.
Τα προτάγματα του μοντέλου αυτού δεν γενικεύονται και δεν προσαρμόζονται στις
απαιτήσεις των σύγχρονων κοινωνιών. Γι’ αυτό κατά καιρούς όταν το κυρίαρχο μοντέλο
περνάει κρίσεις, επανεμφανίζονται με διαφορετικές μορφές και παραμερίζονται όταν οι
κρίσεις σταματούν.
Β) Το δεύτερο κυρίαρχο σύστημα αναφέρεται στις ανοιχτές κοινωνίες, που με
δημοκρατικές – κοινοβουλευτικές διαδικασίες επιλέγουν τις κυβερνήσεις τους σε τακτά
χρονικά διαστήματα ακολουθώντας το μικτό οικονομικό μοντέλο στις παραγωγικές και
συναλλακτικές τους δραστηριότητες με προεξέχοντα το ρόλο της ιδιωτικής
επιχειρηματικής πρωτοβουλίας. Το μοντέλο αυτό, παρ΄όλες τις δυσκολίες και τις
αντιξοότητες που κατά καιρούς εμφανίζει, δείχνει να αντέχει στο χρόνο, να προσαρμόζεται
στις εξελίξεις και να γίνεται αποδεκτό από το σύνολο σχεδόν των σημερινών κρατών.
Γ) Στις αρχές του 20ου αιώνα δίπλα, μαζί και εναντίον στο τότε κυρίαρχο μοντέλο της
ελεύθερης αγοράς εμφανίζεται το κρατικίστικο μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας, όπου η
κρατική οικονομία αποκτά πρωτεύοντα και κυρίαρχο ρόλο σε όλες τις εκφάνσεις της
παραγωγικής δραστηριότητας με εμφανή την τάση να καταργήσει κάθε μορφή ιδιωτικής
οικονομικής πρωτοβουλίας.
Στο τέλος όμως του ίδιου αιώνα το υποτιθέμενο σοσιαλιστικό και κουμουνιστικό μοντέλο
κατέρρευσε με αποτέλεσμα το ανοικτό δημοκρατικό μοντέλο της ελεύθερης αγοράς να
γίνεται καθολικά αποδεκτό ως μορφή διακυβέρνησης των σύγχρονων και
μετανεωτερικών κρατικών οντοτήτων.
Οι προαναφερθείσες επιλογές θέσπισης των σύγχρονων κοινωνιών παρουσιάζονται σήμερα
εύκολα κατανοητές και ανώδυνες ως προς την κατάληξή τους.
Η εστίαση όμως του ενδιαφέροντός μας σ΄ αυτές χρήζει περαιτέρω διερεύνησης για τους
τρόπους που υπερέβησαν τα παραδοσιακά πρότυπα των αρχέγονων κοινωνιών καθώς και
στην επιτυχή αντιπαράθεσή τους απέναντι στα κουμουνιστικά καθεστώτα, προτού αυτά
καταρρεύσουν από το βάρος των ανομημάτων τους και της αδυναμίας τους, να προάγουν το
ανθρώπινο όραμα για πρόοδο, προκοπή, μόρφωση, ευημερία και νοικοκυροσύνη.
Η πλειονότητα των πολιτειολόγων και των διεθνών αναλυτών του 20ου αιώνα, μεσούσης της
αντιπαράθεσης των δύο κυρίαρχων τότε συστημάτων προέβλεπε την κατάρρευση του
κουμουνιστικού μοντέλου. Επειδή αυτό αδυνατούσε να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τους
πολίτες στην επίτευξη των διαφορετικών επιλογών που ο καθένα έθετε ή θα μπορούσε να
θέσει διότι τους περιόριζε σε στόχους που καθορίζονταν κεντρικά με βασικό σκοπό την
αδιάλειπτη ισχυροποίηση των κρατικών τους θεσμών.
Τα όποια επιτεύγματα των εν λόγω κοινωνιών επιτυγχάνονταν εις βάρος των ατομικών
δικαιωμάτων και της ελευθερίας των πολιτών τους να επιλέγουν τον τρόπο που επιθυμούν
να εξελιχθούν και να περάσουν την ζωή τους. Η κατάσταση αυτή όπως ήταν φυσιολογικό
προκάλεσε την αντίσταση των πολιτών τους με αποτέλεσμα όλο αυτό το σαθρό οικοδόμημα
να καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος εν ριπή οφθαλμού που τα αποκαΐδια του ακόμη και
σήμερα μαυρίζουν και αναστατώνουν τις ανθρώπινες ψυχές που ανασαίνουν ελεύθερα στον
πλανήτη μας.
Η κατίσχυση όμως των δημοκρατικών κοινωνιών εναντίον της ολικής κρατικοοικονομικής
θέσπισης του κουμουνιστικού μοντέλου παρ’ ότι σήμερα φαντάζει φυσιολογική δεν ήτανε
καθόλου εύκολη διότι ο δυτικός κόσμος έπρεπε να αντιπαρατεθεί και να ανταπεξέλθει στις
κάτωθι προκλήσεις:
1) Πρώτον είχαν να αντιμετωπίσουν στις δικές τους κοινωνίες την σιγουριά της
ψευδαίσθησης που προκαλούσε η αποδοχή της αντίληψης από μερίδα των
συμπολιτών τους ότι είναι τελικά καλό να φροντίζει για τα βασικά το κράτος (όπως
π.χ. παιδεία, υγεία, εργασία, κοινωνική πρόνοια) οπότε ανέμελα να ασχολούμαστε με
την κάλυψη των υπολοίπων αναγκών μας, στρεφόμενοι κυρίως στην ικανοποίηση
των προσωπικών μας αναζητήσεων και επιλογών ,
2) Δεύτερον στην αντιμετώπιση των κυκλικών οικονομικών κρίσεων που ταλανίζουν το μοντέλο της ελεύθερης αγοράς, λόγω της αδυναμίας του να διατηρήσει εναρμονισμένους επί μακρόν τους αξιακούς δείκτες μεταξύ της προσφοράς και της ζήτησης των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών. Στην διάρκεια των κρίσεων αυτών εξαλείφεται συνήθως ένα μέρος του παραγόμενου πλούτου, αυξάνεται η ανεργία και εντείνονται οι ανισότητες, που φυσιολογικά υπάρχουν λόγω των διαφορετικών μας επιλογών, έως ότου εξαλειφθούν οι αιτίες που τις προκαλούν και η οικονομία επανέλθει στα στάδια της ανάκαμψης και της ανάπτυξης δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας που απορροφούν και καταναλώνουν ένα σημαντικό μέρος του νέου παραγόμενου πλούτου.
3) Τρίτον την ανάδειξη του φόβητρου της στρατιωτικής ισχύος από την δημιουργία του συμφώνου της Βαρσοβίας καθώς και το πέρασμα της Κίνας στον κουμουνιστικό κόσμο.
4) Τέταρτον , την προσωρινή αποδυνάμωση του μοντέλου της ελεύθερης αγοράς, εξαιτίας του γεγονότος ότι αρκετές χώρες σε όλες σχεδόν τις Ηπείρους, στο δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα επέλεξαν την ολική κρατικοοικονομική θέσπιση των κοινωνιών τους.
5) Από την κατασπατάληση του παραχθέντος πλούτου που ξόδεψαν οι επονομαζόμενες κουμουνιστικές και σοσιαλιστικές χώρες στην προσπάθειά τους να προκαλέσουν την κατάρρευση του ελεύθερου κόσμου καθώς και από το ξόδεμα του μελλοντικού πλούτου που αναγκάστηκαν να σπαταλήσουν οι Δυτικές χώρες για να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις της άλλης πλευράς.
6) Από το χρόνο που χρειάστηκε ο δημοκρατικός κόσμος να επαναδημιουργήσει τον πλούτο και να μειώσει τις ανισότητες που προκλήθηκαν από τους δύο παγκόσμιους πολέμους και την εξάλειψη της αποικιοκρατίας ώστε να πεισθούν οι πολίτες του ότι, η πρόοδος , η προκοπή και η ευημερία τους εξασφαλίζεται με το σύστημα της ελεύθερης αγοράς.
Το σύστημα της ελεύθερης αγοράς θεσπισμένο πλέον σε νέες και στέρεες βάσεις κατόρθωσε υπό την καθοδήγηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής να ξεπεράσει τις αντιφάσεις του και με την ενεργή στήριξη των πολιτών του να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις που του έθετε το κουμουνιστικό μοντέλο οδηγώντας το στην απομόνωση και στην κατάρρευσή του.
Στον αιώνα που διανύουμε ενισχύονται, παρ’ όλες τις πρόσκαιρες δυσκολίες που εμφανίζονται όλες οι ανθρώπινες και κοινωνικές διεργασίες που συντείνουν στο πέρασμα και των υπόλοιπων αυταρχικών και δεσποτικών καθεστώτων σε μοντέλα δημοκρατικής θέσπισης των κοινωνιών τους. Μοντέλα που θα θεμελιώνονται στην ελευθερία και στην δικαιοσύνη σεβόμενα τα ατομικά δικαιώματα και τις προσωπικές επιλογές των πολιτών τους παρέχοντάς τους δυνατότητες και ευκαιρίες που θα τους αναδεικνύουν εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι η ατομική ιδιοκτησία, η πρόοδος, η προκοπή, η μόρφωση και η ευημερία θα είναι προσιτή για όλους και όχι για τις ολίγιστες και διεφθαρμένες ελίτ που θα θεωρούν ότι έχουν το θεόσταλτο προνόμιο να κυβερνούν εσαεί καταδυναστεύοντας τους λαούς τους.
Καθίσταται πλέον ευρύτερα κατανοητό και αποδεκτό, πως η επιτυχής αντιμετώπιση των παγκόσμιων προκλήσεων εκ μέρους του Δυτικού κόσμου εμπόδισε την ανθρωπότητα να κυλήσει στην άβυσσο και στον συνεχή μαρασμό. Η επιτυχής αυτή στάση είχε υψηλό τίμημα προκαλώντας πολλές δυσλειτουργίες στις κοινωνίες τους, διότι πολλά προβλήματα των πολιτών και των οικονομιών τους τα έθεταν κάτω από το χαλί με σκοπό να τα επιλύσουν σε ευθύτερο χρόνο.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα:
1) Άλλες μεγάλες χώρες που δεν έλαβαν μέρος στην εν λόγω διαμάχη να κερδίσουν έδαφος έναντι του Δυτικού κόσμου στο χάρτη του παγκόσμιου ανταγωνισμού.
2) Τα προβλήματα που ως τώρα υπέκρυπταν κάτω από το χαλί να εμφανιστούν δριμύτερα επιζητώντας λύσεις που είναι δυσκολότερες να εφαρμοστούν λόγω και της οικονομικής κίνησης που μας ταλανίζει στην παρούσα περίοδο.
3) Να δοθεί χρόνος στους πρώην ανταγωνιστές τους που με καπιταλιστική πλέον μορφή διακυβέρνησης επιστρέφουν στο παγκόσμιο γίγνεσθαι ανακτώντας την ισχύ τους στον ανταγωνιστικό χάρτη της παγκοσμιοποιημένης πλέον οικονομίας.
Οι ηγεσίες του δυτικού κόσμου, φρονίμως ποιώντας αποφάσισαν να ενσκήψουν και να δώσουν βιώσιμες και μακροχρόνιες λύσεις στα προβλήματα των οικονομιών και των πολιτών τους, καθώς οι λόγοι που τους οδήγησαν να τα κρύβουν κάτω από το χαλί σταδιακά εξαλείφονται.
Αναπάντεχο σύμμαχο στην προσπάθειά τους για ένα δικαιότερο, δημοκρατικότερο και ελεύθερο κόσμο βρίσκουνε στην τρέχουσα περίοδο από τους λαούς της Δυτικής Αφρικής και της Μέσης Ανατολής που αγωνίζονται ειρηνικά να αποτινάξουν τα αυταρχικά και δεσποτικά καθεστώτα των ολίγιστων και διεφθαρμένων ελίτ που τους κυβερνούν.
Eξαιτίας του παραδείγματος αυτού που προκαλείται από τις κινητοποιήσεις των παγκοσμιοποιημένων πλέον πολιτών καθίσταται ορατή η δυνατότητα στο προσεχές μέλλον όλες οι χώρες να διοικούνται με δημοκρατικές και ελεύθερες διεργασίες. Τα συστήματα που δημιουργούνται προφανέστατα ευνοούν την απόκτηση του πλούτου που συγκεντρώνουν από την εργασία τους οι πολίτες ικανοποιώντας ταυτόχρονα τις προσωπικές τους αναζητήσεις και επιλογές σε ένα περιβάλλον ελεύθερο και ειρηνικό που ευνοεί τις προοπτικές για την ουσιαστική και συνεχή πρόοδο, την προκοπή και την ευημερία της ανθρωπότητας.
Οι εκτιμήσεις της πλειονότητας των διεθνών αναλυτών συγκλίνουν στο ότι οι προκλήσεις και οι κίνδυνοι που συνήθως απορρέουν από τις διαδοχικές εναλλαγές των μεγάλων δυνάμεων στην παγκόσμια κυριαρχία εξασθενούν καθώς ο Δυτικός κόσμος με επικεφαλής την Αμερική ανακτά τις αναζωογονητικές του ικανότητες και την παγκόσμια ηγεσία, επιλύοντας σταδιακά στην τρέχουσα περίοδο και στο προβλεπτό σε εμάς μέλλον τα προβλήματα των πολιτών του και τις δυσλειτουργίες των οικονομιών τους που έως τώρα τον ταλάνιζαν και τον αποδυνάμωναν.
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που περί άλλων τυρβάζουν και σε κάθε πρόσκαιρη δυσκολία ή εμφανιζόμενη κρίση, προβλέπουν και προσβλέπουν στην κατάρρευση του υπάρχοντος συστήματος και στην αντικατάστασή του από ανύπαρκτους και εξωπραγματικούς παραδείσους που εκτοξεύουν κατά καιρούς από την ιδεολογική φαρέτρα των φαντασιακών ιδεοληψιών τους.
Είναι βέβαιον, ότι αρκετοί από αυτούς που είτε σήμερα φυγομαχούν από τα προβλήματα, είτε από αυτούς που προσπαθούν να τα αντιμετωπίσουν μονίμως διαμαρτυρόμενοι και κρυπτόμενοι πίσω από τον ισχυρισμό ότι για όλα τα κακά του σύγχρονου κόσμου ευθύνονται όλοι οι άλλοι εκτός από τον εαυτό τους, θα θεωρήσουν, όλα όσα εκφράζουμε με το παρόν άρθρον, ως μια ακόμα προπαγάνδα και ωραιοποίηση των συμβάντων που όλοι βιώνουμε από ένα ακόμη στυλοβάτη τους συστήματος που οι ίδιοι υποτίθεται αντιμάχονται προετοιμάζοντας την κατάρρευσή του.
Ας είναι όμως και έτσι γιατί στο σύστημά μας έχουμε τουλάχιστον την δυνατότητα να εκφράζουμε τις απόψεις μας θέτοντάς τες στη δοκιμασία της επαλήθευσης και στην κρίση των συμπολιτών μας.
Ισχυριζόμαστε λοιπόν ότι ο Δυτικός κόσμος θα επανακτήσει την ηγετική του θέση στον σύγχρονο κόσμο αποκαθιστώντας στην τρέχουσα δεκαετία την οικονομική του ισχύ και πιο ισχυρός από ποτέ θα προσδιορίσει τις εξελίξεις στον αιώνα που διανύουμε.
Αυτό δε θα συμβεί, άσχετα από τις προσωρινές απώλειες που πλήττουν ένα μέρος του εργατικού και επιχειρηματικού του δυναμικού κάτι που προσωρινά μπορεί και να μεγεθυνθεί, λόγω μιάς ακόμη αναμενόμενης παγκόσμιας χρήσης χρέους. Κρίση που θα έχει ηπιότερες επιπτώσεις από την σημερινή και θα προκύψει από τον πιθανόν συνδυασμό της αδυναμίας αρκετών χωρών να ανταπεξέλθουν στις τρέχουσες δανειακές τους υποχρεώσεις και στην πρόσκαιρη έλλειψη ρευστότητας του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αυτό το εμποδίζει προσωρινά να καλύψει επαρκώς όλες τις τρέχουσες χρηματοοικονομικές ροές που συμβάλλουν στην ομαλή λειτουργία των αγορών και εναρμονίζουν τους αξιακούς δείκτες της ζήτησης και προσφοράς προϊόντων και υπηρεσιών.
Όμως ακόμη και αν εκδηλωθεί η από πολλούς αναμενόμενη ήπια κρίση χρέους θα ξεπεραστεί σύντομα χάρη στις δυνατότητες των παγκόσμιων επιχειρηματικών και εργατικών δυνάμεων να προσαρμόζονται και να ανταπεξέρχονταιι στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν.
Η υπέρβαση των πρόσκαιρων και προσωρινών δυσκολιών επιτυγχάνεται συνήθως με την δημιουργία νέων καινοτόμων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που παράγουν αγαθά και πλούτο που καλύπτουν τις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανθρώπινες ανάγκες και απαιτήσεις της πλειονότητας των πολιτών.
Η εμπιστοσύνη λοιπόν στις παγκόσμιες επιχειρηματικές και εργασιακές δυνάμεις της ελεύθερης αγοράς και οι δυνατότητές τους να υπερβαίνουν τις δυσκολίες που κατά καιρούς παρουσιάζονται μας επιτρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και ως προς την αντιμετώπιση και των δικών μας προβλημάτων πολλά από τα οποία μας ταλανίζουν από την σύσταση σχεδόν του Νεοελληνικού κράτους.
Η επίλυση των προβλημάτων μας απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των αξιών των παραδόσεων και του πολιτισμού μας και την μεταλαμπάδευσή τους στις νέες γενιές ώστε με την εργατικότητά μας, την νοικοκυροσύνη μας, την τάση μας για μόρφωση και προκοπή καθώς και τις πολυποίκιλες δυνατότητές μας να επαναφέρουμε την πατρίδα μας μαζί με τις μελλοντικές ηγεσίες που θα επιλέξουμε στην θέση που τις αξίζει.
Το γεγονός ότι ανήκουμε στον Δυτικό κόσμο που σύντομα θα επαναβεβαιώσει την ηγεμονία του, ο οποίος επιλύει με σύνεση και προοπτική τις προκλήσεις που κάθε φορά αντιμετωπίζει μας επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία διότι στον προβλεπτό για εμάς χρόνο θα ωφεληθούμε από την αναζωογονητική του ενέργεια καθότι είμαστε αναπόσπαστο μέλος του.
Εξάλλου πολλά από όσα σήμερα συμβαίνουν είναι πιθανά επακόλουθα μιάς πορείας μετασχηματισμού του ελληνικού πολιτικού συστήματος στα πρότυπα του Αμερικάνικου.
Όσοι λοιπόν ενδιαφέρονται για την συγκέντρωση πλούτου γνωρίζουν ότι αυτός συνήθως δημιουργείται από πολλαπλές και ποικίλες παραγωγικές δραστηριότητες που απαιτούν εκτός των άλλων επίπονη αρκετή και σκληρή εργασία για να επιτευχθεί.
Αυτοί δε που με το συγκεντρωμένο τους πλούτο επιθυμούν να αποκτήσουν τον τίτλο του παγκόσμιου παίκτη στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα με σκοπό να προσποριστούν μέρος των απεικονιζόμενων κερδών που αυτό μπορεί να επιφέρει, αντιλαμβάνονται ότι για να στεφθεί με επιτυχία η ριψοκινδυνότητα των κινήσεών τους σε αυτό απαιτείται, η εγκυρότητα των προβλέψεών τους ως προς την χρονική εξέλιξη παγκόσμιων γεγονότων που προκαλούν ανατροπές και ευκαιρίες για την απόκτησή του, σε συνάρτηση με την άριστη αξιοποίηση της υπάρχουσας τεχνογνωσίας και την αντίστοιχη χρηματική τοποθέτηση πλούτου που κάθε φορά αυτές απαιτούν.
Η δυνατότητα που έχουμε ως κράτος να χρησιμοποιούμε το ευρώ ως κοινό νόμισμα μαζί με τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης μα επιτρέπει να διακρατήσουμε το χρέος μας και να διαπραγματευτούμε τους τρόπους για να ξεπεράσουμε την δανειακή κρίση που μας μαστίζει εδώ και δεκαετίες σε ευθύτερο χρόνο υπό ευνοϊκότερες συνθήκες και με τα λιγότερα οδυνηρά μέτρα για τους ανθρώπους μας.
Παρόλο που πολλοί πιστεύουν ότι θα ήταν προτιμότερα να αντιμετωπίσουμε τα τρέχοντα προβλήματα με το δικό μας νόμισμα, τυχόν επαναφορά στην πρότερα κατάσταση της ελληνικής δραχμής θα ήταν καταστροφική για όλους με συνέπειες που δεν μπορούμε να φανταστούμε και καλό θα ήταν να μην τις βιώσουμε ποτέ.
Όσο λοιπόν η απεικόνιση του ονείρου πραγματώνει την συνέχισή του στον καθρέπτη του χρόνου, τόσο περισσότερο πλησιάζουμε στην ώρα που τα οδυνηρά μέτρα που σήμερα βιώνουμε θα απομακρύνονται από το οπτικό μας πεδίο, χάρη στις μη αφιστάμενες προσπάθειές μας για την υπέρβαση των αρνητικών συνεπειών της παρούσας κρίσης και στις από πολλούς αναμενόμενη θετική προσδοκία και ανταμοιβή προς όσους μοχθούν και προσφέρουν για να κατακτήσει η πατρίδα μας την θέση που της αξίζει στον σύγχρονο κόσμο.
Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΑΦΕΚΗΣ
Οι διαφορετικές όμως εκτιμήσεις είναι φυσιολογικές και αντικατοπτρίζουν
τις ξεχωριστές και ιδιαίτερες επιλογές που ως άτομα και επιμέρους σύνολα διαλέγουμε ναπορευτούμε στη ζωή μας.
Αξίζει όμως εδώ να επισημάνουμε ότι οι επιλογές που ακολουθούμε και οι προσπάθειες πουκαταβάλλουμε για να τις πραγματώσουμε προσδιορίζουν τα αποτελέσματα των κόπων μας
και την χρησιμότητα των επιτευγμάτων μας.
Οι ανισότητες λοιπόν που αναδεικνύονται στον κοινωνικό βίο, τις οποίες σχεδόν όλοι
οικτίρουν και επιθυμούν να διορθώσουν, στην κοινή μας πορεία για πρόοδο, προκοπή
μόρφωση, ευημερία και νοικοκυροσύνη είναι ουσιαστικά αποτέλεσμα των ατομικών και
συλλογικών επιλογών που κάθε φορά θέτουμε και προσπαθούμε να πραγματώσουμε.
Όταν η προετοιμασία μας είναι ολοκληρωμένη, οι επιλογές μας ξεκάθαρες και ο χρόνος καιοι προσπάθειες που καταβάλλουμε είναι οι δέουσες σε σχέση με τους στόχους που κάθε φορά θέτουμε τόσο πιο εύκολη θα καθίσταται η επίτευξη των προταγμάτων μας και η κοινωνική τους αποδοχή η οποία θα αυξομειώνεται ανάλογα με την χρησιμότητα των επιτευγμάτων μας στις αναζητήσεις και στις ανάγκες των συνανθρώπων μας.
Για να γίνουμε πιο επίκαιροι και περισσότερο κατανοητοί ας παραδειγματιστούμε από τα διαφορετικά κοινωνικοοικονομικά μοντέλα και συστήματα που εφαρμόσθηκαν στην
προσπάθειά μας να αντιμετωπίσουμε τις αντιξοότητες του περιβάλλοντος χώρου καθώς και tις προκλήσεις που αναδεικνύουν οι ποικίλες εκφάνσεις των δικών μας δραστηριοτήτων και επιλογών.
Εδώ αναδεικνύονται οι κάτωθι επιλογές:
Α) Η πρώτη αφορά το καθαρά αυτοδιοικητικό, αμεσοδημοκρατικό και αυτοοργανωτικό
Μοντέλο. Σε αυτό η πλειονότητα των ανθρώπων που το ενστερνίζονται με
διαβουλεύσεις και διάφορες μορφές εκλογικών διαδικασιών, επιλέγουν τους τρόπους που επιθυμούν να ζουν, να παράγουν και να συναλλάσσονται διαμορφώνοντας αντίστοιχα κοινωνικά σύνολα που επιδιώκουν την ικανοποίηση των αναγκών και των αναζητήσεων ων ατόμων που τα απαρτίζουν.
Επειδή όμως οι επιλογές αυτές δεν τυγχάνουν γενικής εφαρμογής στις σύγχρονες,
ανοιχτές, αντιπροσωπευτικές και δημοκρατικές κοινωνίες τα παραδείγματα μερικής και
σταδιακής εφαρμογής του μοντέλου αυτού, ανάγονται στις αρχέγονες κοινωνίες καθώς
και σε επιμέρους σύνολα των σημερινών κοινωνιών που επιθυμούν να ζήσουν σύμφωνα
με τα πρότυπά τους.
Τα προτάγματα του μοντέλου αυτού δεν γενικεύονται και δεν προσαρμόζονται στις
απαιτήσεις των σύγχρονων κοινωνιών. Γι’ αυτό κατά καιρούς όταν το κυρίαρχο μοντέλο
περνάει κρίσεις, επανεμφανίζονται με διαφορετικές μορφές και παραμερίζονται όταν οι
κρίσεις σταματούν.
Β) Το δεύτερο κυρίαρχο σύστημα αναφέρεται στις ανοιχτές κοινωνίες, που με
δημοκρατικές – κοινοβουλευτικές διαδικασίες επιλέγουν τις κυβερνήσεις τους σε τακτά
χρονικά διαστήματα ακολουθώντας το μικτό οικονομικό μοντέλο στις παραγωγικές και
συναλλακτικές τους δραστηριότητες με προεξέχοντα το ρόλο της ιδιωτικής
επιχειρηματικής πρωτοβουλίας. Το μοντέλο αυτό, παρ΄όλες τις δυσκολίες και τις
αντιξοότητες που κατά καιρούς εμφανίζει, δείχνει να αντέχει στο χρόνο, να προσαρμόζεται
στις εξελίξεις και να γίνεται αποδεκτό από το σύνολο σχεδόν των σημερινών κρατών.
Γ) Στις αρχές του 20ου αιώνα δίπλα, μαζί και εναντίον στο τότε κυρίαρχο μοντέλο της
ελεύθερης αγοράς εμφανίζεται το κρατικίστικο μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας, όπου η
κρατική οικονομία αποκτά πρωτεύοντα και κυρίαρχο ρόλο σε όλες τις εκφάνσεις της
παραγωγικής δραστηριότητας με εμφανή την τάση να καταργήσει κάθε μορφή ιδιωτικής
οικονομικής πρωτοβουλίας.
Στο τέλος όμως του ίδιου αιώνα το υποτιθέμενο σοσιαλιστικό και κουμουνιστικό μοντέλο
κατέρρευσε με αποτέλεσμα το ανοικτό δημοκρατικό μοντέλο της ελεύθερης αγοράς να
γίνεται καθολικά αποδεκτό ως μορφή διακυβέρνησης των σύγχρονων και
μετανεωτερικών κρατικών οντοτήτων.
Οι προαναφερθείσες επιλογές θέσπισης των σύγχρονων κοινωνιών παρουσιάζονται σήμερα
εύκολα κατανοητές και ανώδυνες ως προς την κατάληξή τους.
Η εστίαση όμως του ενδιαφέροντός μας σ΄ αυτές χρήζει περαιτέρω διερεύνησης για τους
τρόπους που υπερέβησαν τα παραδοσιακά πρότυπα των αρχέγονων κοινωνιών καθώς και
στην επιτυχή αντιπαράθεσή τους απέναντι στα κουμουνιστικά καθεστώτα, προτού αυτά
καταρρεύσουν από το βάρος των ανομημάτων τους και της αδυναμίας τους, να προάγουν το
ανθρώπινο όραμα για πρόοδο, προκοπή, μόρφωση, ευημερία και νοικοκυροσύνη.
Η πλειονότητα των πολιτειολόγων και των διεθνών αναλυτών του 20ου αιώνα, μεσούσης της
αντιπαράθεσης των δύο κυρίαρχων τότε συστημάτων προέβλεπε την κατάρρευση του
κουμουνιστικού μοντέλου. Επειδή αυτό αδυνατούσε να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει τους
πολίτες στην επίτευξη των διαφορετικών επιλογών που ο καθένα έθετε ή θα μπορούσε να
θέσει διότι τους περιόριζε σε στόχους που καθορίζονταν κεντρικά με βασικό σκοπό την
αδιάλειπτη ισχυροποίηση των κρατικών τους θεσμών.
Τα όποια επιτεύγματα των εν λόγω κοινωνιών επιτυγχάνονταν εις βάρος των ατομικών
δικαιωμάτων και της ελευθερίας των πολιτών τους να επιλέγουν τον τρόπο που επιθυμούν
να εξελιχθούν και να περάσουν την ζωή τους. Η κατάσταση αυτή όπως ήταν φυσιολογικό
προκάλεσε την αντίσταση των πολιτών τους με αποτέλεσμα όλο αυτό το σαθρό οικοδόμημα
να καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος εν ριπή οφθαλμού που τα αποκαΐδια του ακόμη και
σήμερα μαυρίζουν και αναστατώνουν τις ανθρώπινες ψυχές που ανασαίνουν ελεύθερα στον
πλανήτη μας.
Η κατίσχυση όμως των δημοκρατικών κοινωνιών εναντίον της ολικής κρατικοοικονομικής
θέσπισης του κουμουνιστικού μοντέλου παρ’ ότι σήμερα φαντάζει φυσιολογική δεν ήτανε
καθόλου εύκολη διότι ο δυτικός κόσμος έπρεπε να αντιπαρατεθεί και να ανταπεξέλθει στις
κάτωθι προκλήσεις:
1) Πρώτον είχαν να αντιμετωπίσουν στις δικές τους κοινωνίες την σιγουριά της
ψευδαίσθησης που προκαλούσε η αποδοχή της αντίληψης από μερίδα των
συμπολιτών τους ότι είναι τελικά καλό να φροντίζει για τα βασικά το κράτος (όπως
π.χ. παιδεία, υγεία, εργασία, κοινωνική πρόνοια) οπότε ανέμελα να ασχολούμαστε με
την κάλυψη των υπολοίπων αναγκών μας, στρεφόμενοι κυρίως στην ικανοποίηση
των προσωπικών μας αναζητήσεων και επιλογών ,
2) Δεύτερον στην αντιμετώπιση των κυκλικών οικονομικών κρίσεων που ταλανίζουν το μοντέλο της ελεύθερης αγοράς, λόγω της αδυναμίας του να διατηρήσει εναρμονισμένους επί μακρόν τους αξιακούς δείκτες μεταξύ της προσφοράς και της ζήτησης των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών. Στην διάρκεια των κρίσεων αυτών εξαλείφεται συνήθως ένα μέρος του παραγόμενου πλούτου, αυξάνεται η ανεργία και εντείνονται οι ανισότητες, που φυσιολογικά υπάρχουν λόγω των διαφορετικών μας επιλογών, έως ότου εξαλειφθούν οι αιτίες που τις προκαλούν και η οικονομία επανέλθει στα στάδια της ανάκαμψης και της ανάπτυξης δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας που απορροφούν και καταναλώνουν ένα σημαντικό μέρος του νέου παραγόμενου πλούτου.
3) Τρίτον την ανάδειξη του φόβητρου της στρατιωτικής ισχύος από την δημιουργία του συμφώνου της Βαρσοβίας καθώς και το πέρασμα της Κίνας στον κουμουνιστικό κόσμο.
4) Τέταρτον , την προσωρινή αποδυνάμωση του μοντέλου της ελεύθερης αγοράς, εξαιτίας του γεγονότος ότι αρκετές χώρες σε όλες σχεδόν τις Ηπείρους, στο δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα επέλεξαν την ολική κρατικοοικονομική θέσπιση των κοινωνιών τους.
5) Από την κατασπατάληση του παραχθέντος πλούτου που ξόδεψαν οι επονομαζόμενες κουμουνιστικές και σοσιαλιστικές χώρες στην προσπάθειά τους να προκαλέσουν την κατάρρευση του ελεύθερου κόσμου καθώς και από το ξόδεμα του μελλοντικού πλούτου που αναγκάστηκαν να σπαταλήσουν οι Δυτικές χώρες για να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις της άλλης πλευράς.
6) Από το χρόνο που χρειάστηκε ο δημοκρατικός κόσμος να επαναδημιουργήσει τον πλούτο και να μειώσει τις ανισότητες που προκλήθηκαν από τους δύο παγκόσμιους πολέμους και την εξάλειψη της αποικιοκρατίας ώστε να πεισθούν οι πολίτες του ότι, η πρόοδος , η προκοπή και η ευημερία τους εξασφαλίζεται με το σύστημα της ελεύθερης αγοράς.
Το σύστημα της ελεύθερης αγοράς θεσπισμένο πλέον σε νέες και στέρεες βάσεις κατόρθωσε υπό την καθοδήγηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής να ξεπεράσει τις αντιφάσεις του και με την ενεργή στήριξη των πολιτών του να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις που του έθετε το κουμουνιστικό μοντέλο οδηγώντας το στην απομόνωση και στην κατάρρευσή του.
Στον αιώνα που διανύουμε ενισχύονται, παρ’ όλες τις πρόσκαιρες δυσκολίες που εμφανίζονται όλες οι ανθρώπινες και κοινωνικές διεργασίες που συντείνουν στο πέρασμα και των υπόλοιπων αυταρχικών και δεσποτικών καθεστώτων σε μοντέλα δημοκρατικής θέσπισης των κοινωνιών τους. Μοντέλα που θα θεμελιώνονται στην ελευθερία και στην δικαιοσύνη σεβόμενα τα ατομικά δικαιώματα και τις προσωπικές επιλογές των πολιτών τους παρέχοντάς τους δυνατότητες και ευκαιρίες που θα τους αναδεικνύουν εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι η ατομική ιδιοκτησία, η πρόοδος, η προκοπή, η μόρφωση και η ευημερία θα είναι προσιτή για όλους και όχι για τις ολίγιστες και διεφθαρμένες ελίτ που θα θεωρούν ότι έχουν το θεόσταλτο προνόμιο να κυβερνούν εσαεί καταδυναστεύοντας τους λαούς τους.
Καθίσταται πλέον ευρύτερα κατανοητό και αποδεκτό, πως η επιτυχής αντιμετώπιση των παγκόσμιων προκλήσεων εκ μέρους του Δυτικού κόσμου εμπόδισε την ανθρωπότητα να κυλήσει στην άβυσσο και στον συνεχή μαρασμό. Η επιτυχής αυτή στάση είχε υψηλό τίμημα προκαλώντας πολλές δυσλειτουργίες στις κοινωνίες τους, διότι πολλά προβλήματα των πολιτών και των οικονομιών τους τα έθεταν κάτω από το χαλί με σκοπό να τα επιλύσουν σε ευθύτερο χρόνο.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα:
1) Άλλες μεγάλες χώρες που δεν έλαβαν μέρος στην εν λόγω διαμάχη να κερδίσουν έδαφος έναντι του Δυτικού κόσμου στο χάρτη του παγκόσμιου ανταγωνισμού.
2) Τα προβλήματα που ως τώρα υπέκρυπταν κάτω από το χαλί να εμφανιστούν δριμύτερα επιζητώντας λύσεις που είναι δυσκολότερες να εφαρμοστούν λόγω και της οικονομικής κίνησης που μας ταλανίζει στην παρούσα περίοδο.
3) Να δοθεί χρόνος στους πρώην ανταγωνιστές τους που με καπιταλιστική πλέον μορφή διακυβέρνησης επιστρέφουν στο παγκόσμιο γίγνεσθαι ανακτώντας την ισχύ τους στον ανταγωνιστικό χάρτη της παγκοσμιοποιημένης πλέον οικονομίας.
Οι ηγεσίες του δυτικού κόσμου, φρονίμως ποιώντας αποφάσισαν να ενσκήψουν και να δώσουν βιώσιμες και μακροχρόνιες λύσεις στα προβλήματα των οικονομιών και των πολιτών τους, καθώς οι λόγοι που τους οδήγησαν να τα κρύβουν κάτω από το χαλί σταδιακά εξαλείφονται.
Αναπάντεχο σύμμαχο στην προσπάθειά τους για ένα δικαιότερο, δημοκρατικότερο και ελεύθερο κόσμο βρίσκουνε στην τρέχουσα περίοδο από τους λαούς της Δυτικής Αφρικής και της Μέσης Ανατολής που αγωνίζονται ειρηνικά να αποτινάξουν τα αυταρχικά και δεσποτικά καθεστώτα των ολίγιστων και διεφθαρμένων ελίτ που τους κυβερνούν.
Eξαιτίας του παραδείγματος αυτού που προκαλείται από τις κινητοποιήσεις των παγκοσμιοποιημένων πλέον πολιτών καθίσταται ορατή η δυνατότητα στο προσεχές μέλλον όλες οι χώρες να διοικούνται με δημοκρατικές και ελεύθερες διεργασίες. Τα συστήματα που δημιουργούνται προφανέστατα ευνοούν την απόκτηση του πλούτου που συγκεντρώνουν από την εργασία τους οι πολίτες ικανοποιώντας ταυτόχρονα τις προσωπικές τους αναζητήσεις και επιλογές σε ένα περιβάλλον ελεύθερο και ειρηνικό που ευνοεί τις προοπτικές για την ουσιαστική και συνεχή πρόοδο, την προκοπή και την ευημερία της ανθρωπότητας.
Οι εκτιμήσεις της πλειονότητας των διεθνών αναλυτών συγκλίνουν στο ότι οι προκλήσεις και οι κίνδυνοι που συνήθως απορρέουν από τις διαδοχικές εναλλαγές των μεγάλων δυνάμεων στην παγκόσμια κυριαρχία εξασθενούν καθώς ο Δυτικός κόσμος με επικεφαλής την Αμερική ανακτά τις αναζωογονητικές του ικανότητες και την παγκόσμια ηγεσία, επιλύοντας σταδιακά στην τρέχουσα περίοδο και στο προβλεπτό σε εμάς μέλλον τα προβλήματα των πολιτών του και τις δυσλειτουργίες των οικονομιών τους που έως τώρα τον ταλάνιζαν και τον αποδυνάμωναν.
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που περί άλλων τυρβάζουν και σε κάθε πρόσκαιρη δυσκολία ή εμφανιζόμενη κρίση, προβλέπουν και προσβλέπουν στην κατάρρευση του υπάρχοντος συστήματος και στην αντικατάστασή του από ανύπαρκτους και εξωπραγματικούς παραδείσους που εκτοξεύουν κατά καιρούς από την ιδεολογική φαρέτρα των φαντασιακών ιδεοληψιών τους.
Είναι βέβαιον, ότι αρκετοί από αυτούς που είτε σήμερα φυγομαχούν από τα προβλήματα, είτε από αυτούς που προσπαθούν να τα αντιμετωπίσουν μονίμως διαμαρτυρόμενοι και κρυπτόμενοι πίσω από τον ισχυρισμό ότι για όλα τα κακά του σύγχρονου κόσμου ευθύνονται όλοι οι άλλοι εκτός από τον εαυτό τους, θα θεωρήσουν, όλα όσα εκφράζουμε με το παρόν άρθρον, ως μια ακόμα προπαγάνδα και ωραιοποίηση των συμβάντων που όλοι βιώνουμε από ένα ακόμη στυλοβάτη τους συστήματος που οι ίδιοι υποτίθεται αντιμάχονται προετοιμάζοντας την κατάρρευσή του.
Ας είναι όμως και έτσι γιατί στο σύστημά μας έχουμε τουλάχιστον την δυνατότητα να εκφράζουμε τις απόψεις μας θέτοντάς τες στη δοκιμασία της επαλήθευσης και στην κρίση των συμπολιτών μας.
Ισχυριζόμαστε λοιπόν ότι ο Δυτικός κόσμος θα επανακτήσει την ηγετική του θέση στον σύγχρονο κόσμο αποκαθιστώντας στην τρέχουσα δεκαετία την οικονομική του ισχύ και πιο ισχυρός από ποτέ θα προσδιορίσει τις εξελίξεις στον αιώνα που διανύουμε.
Αυτό δε θα συμβεί, άσχετα από τις προσωρινές απώλειες που πλήττουν ένα μέρος του εργατικού και επιχειρηματικού του δυναμικού κάτι που προσωρινά μπορεί και να μεγεθυνθεί, λόγω μιάς ακόμη αναμενόμενης παγκόσμιας χρήσης χρέους. Κρίση που θα έχει ηπιότερες επιπτώσεις από την σημερινή και θα προκύψει από τον πιθανόν συνδυασμό της αδυναμίας αρκετών χωρών να ανταπεξέλθουν στις τρέχουσες δανειακές τους υποχρεώσεις και στην πρόσκαιρη έλλειψη ρευστότητας του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αυτό το εμποδίζει προσωρινά να καλύψει επαρκώς όλες τις τρέχουσες χρηματοοικονομικές ροές που συμβάλλουν στην ομαλή λειτουργία των αγορών και εναρμονίζουν τους αξιακούς δείκτες της ζήτησης και προσφοράς προϊόντων και υπηρεσιών.
Όμως ακόμη και αν εκδηλωθεί η από πολλούς αναμενόμενη ήπια κρίση χρέους θα ξεπεραστεί σύντομα χάρη στις δυνατότητες των παγκόσμιων επιχειρηματικών και εργατικών δυνάμεων να προσαρμόζονται και να ανταπεξέρχονταιι στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν.
Η υπέρβαση των πρόσκαιρων και προσωρινών δυσκολιών επιτυγχάνεται συνήθως με την δημιουργία νέων καινοτόμων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που παράγουν αγαθά και πλούτο που καλύπτουν τις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανθρώπινες ανάγκες και απαιτήσεις της πλειονότητας των πολιτών.
Η εμπιστοσύνη λοιπόν στις παγκόσμιες επιχειρηματικές και εργασιακές δυνάμεις της ελεύθερης αγοράς και οι δυνατότητές τους να υπερβαίνουν τις δυσκολίες που κατά καιρούς παρουσιάζονται μας επιτρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και ως προς την αντιμετώπιση και των δικών μας προβλημάτων πολλά από τα οποία μας ταλανίζουν από την σύσταση σχεδόν του Νεοελληνικού κράτους.
Η επίλυση των προβλημάτων μας απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των αξιών των παραδόσεων και του πολιτισμού μας και την μεταλαμπάδευσή τους στις νέες γενιές ώστε με την εργατικότητά μας, την νοικοκυροσύνη μας, την τάση μας για μόρφωση και προκοπή καθώς και τις πολυποίκιλες δυνατότητές μας να επαναφέρουμε την πατρίδα μας μαζί με τις μελλοντικές ηγεσίες που θα επιλέξουμε στην θέση που τις αξίζει.
Το γεγονός ότι ανήκουμε στον Δυτικό κόσμο που σύντομα θα επαναβεβαιώσει την ηγεμονία του, ο οποίος επιλύει με σύνεση και προοπτική τις προκλήσεις που κάθε φορά αντιμετωπίζει μας επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία διότι στον προβλεπτό για εμάς χρόνο θα ωφεληθούμε από την αναζωογονητική του ενέργεια καθότι είμαστε αναπόσπαστο μέλος του.
Εξάλλου πολλά από όσα σήμερα συμβαίνουν είναι πιθανά επακόλουθα μιάς πορείας μετασχηματισμού του ελληνικού πολιτικού συστήματος στα πρότυπα του Αμερικάνικου.
Όσοι λοιπόν ενδιαφέρονται για την συγκέντρωση πλούτου γνωρίζουν ότι αυτός συνήθως δημιουργείται από πολλαπλές και ποικίλες παραγωγικές δραστηριότητες που απαιτούν εκτός των άλλων επίπονη αρκετή και σκληρή εργασία για να επιτευχθεί.
Αυτοί δε που με το συγκεντρωμένο τους πλούτο επιθυμούν να αποκτήσουν τον τίτλο του παγκόσμιου παίκτη στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα με σκοπό να προσποριστούν μέρος των απεικονιζόμενων κερδών που αυτό μπορεί να επιφέρει, αντιλαμβάνονται ότι για να στεφθεί με επιτυχία η ριψοκινδυνότητα των κινήσεών τους σε αυτό απαιτείται, η εγκυρότητα των προβλέψεών τους ως προς την χρονική εξέλιξη παγκόσμιων γεγονότων που προκαλούν ανατροπές και ευκαιρίες για την απόκτησή του, σε συνάρτηση με την άριστη αξιοποίηση της υπάρχουσας τεχνογνωσίας και την αντίστοιχη χρηματική τοποθέτηση πλούτου που κάθε φορά αυτές απαιτούν.
Η δυνατότητα που έχουμε ως κράτος να χρησιμοποιούμε το ευρώ ως κοινό νόμισμα μαζί με τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης μα επιτρέπει να διακρατήσουμε το χρέος μας και να διαπραγματευτούμε τους τρόπους για να ξεπεράσουμε την δανειακή κρίση που μας μαστίζει εδώ και δεκαετίες σε ευθύτερο χρόνο υπό ευνοϊκότερες συνθήκες και με τα λιγότερα οδυνηρά μέτρα για τους ανθρώπους μας.
Παρόλο που πολλοί πιστεύουν ότι θα ήταν προτιμότερα να αντιμετωπίσουμε τα τρέχοντα προβλήματα με το δικό μας νόμισμα, τυχόν επαναφορά στην πρότερα κατάσταση της ελληνικής δραχμής θα ήταν καταστροφική για όλους με συνέπειες που δεν μπορούμε να φανταστούμε και καλό θα ήταν να μην τις βιώσουμε ποτέ.
Όσο λοιπόν η απεικόνιση του ονείρου πραγματώνει την συνέχισή του στον καθρέπτη του χρόνου, τόσο περισσότερο πλησιάζουμε στην ώρα που τα οδυνηρά μέτρα που σήμερα βιώνουμε θα απομακρύνονται από το οπτικό μας πεδίο, χάρη στις μη αφιστάμενες προσπάθειές μας για την υπέρβαση των αρνητικών συνεπειών της παρούσας κρίσης και στις από πολλούς αναμενόμενη θετική προσδοκία και ανταμοιβή προς όσους μοχθούν και προσφέρουν για να κατακτήσει η πατρίδα μας την θέση που της αξίζει στον σύγχρονο κόσμο.
Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΑΦΕΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου