Στα πλαίσια της συζήτησης στη Βουλή για τον προϋπολογισμό του 2010, ο Βουλευτής Θεσπρωτίας κ. Κατσούρας ανέφερε τα παρακάτω:Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Η συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2010 γίνεται σε μία κρίσιμη περίοδο για τη χώρα. Τα από δεκαετίες συσσωρευμένα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας –αποτελέσματα του πολιτικού συστήματος- απαιτούν γενναίες αλλαγές και άμεσες δράσεις.
Γίνεται όμως και σε μία περίοδο κρίσιμη για τον κόσμο ολόκληρο – που παρά τις διάφορες συλλογικές προσπάθειες αδυνατεί να προστατεύσει έναν ευάλωτο και απειλούμενο πλανήτη.
Αλλά και σε μία περίοδο κρίσιμη και για την Ευρώπη επίσης, που, παρά το γεγονός ότι είναι ίσως η πρώτη φορά που προσπαθεί να δώσει μία συνολική – ευρωπαϊκή - απάντηση σε μία χρηματοπιστωτική κρίση, φοβάμαι ότι μπορεί να πληρώσει την θεσμική της αδυναμία...
Αυτό το πολιτικό έλλειμμα οδηγεί στο φόβο να ακολουθήσουν χώρες με διαφορετικά προβλήματα ανταγωνιστικούς δρόμους και να αρνηθούν τη συμμετοχή σε μία κοινή προσπάθεια. Αυτό όμως ενέχει τον κίνδυνο η έξοδος από την κρίση να διαρκέσει περισσότερο και οι συνέπειες να είναι πιο επώδυνες για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε κρίσιμους τομείς που πιθανά θα καθορίσουν το μέλλον της μετά την κρίση, όπως εκείνος της έρευνας καταγράφει ιδιαίτερη υστέρηση σε σχέση με τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, αλλά καταγράφονται επίσης και τεράστιες ενδοευρωπαϊκές – εσωτερικές - ανισότητες. (1.76% ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ΕΕ, 2.62% ΗΠΑ, 3.39% Ιαπωνία). Κάτω από 1% στην Ελλάδα.
Σ’ αυτό το περιβάλλον ο Ελληνισμός αναζητά μία καλά αρθρωμένη πολιτική διεθνών συμμαχιών. Αντιλαμβάνεται την ανάγκη –μετά από μία παύση 6 ετών- να συμβάλλει πάλι και αυτός στον ευρωπαϊκό (και παγκόσμιο) πολιτισμό. Και αναγνωρίζει ότι για να έχει αποτελέσματα αυτή η προσπάθεια απαιτείται μία ακόμη μεγαλύτερη: να αποκαταστήσει την εικόνα του. Ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η αναγνώριση των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και η κατάθεση ενός ειλικρινούς προϋπολογισμού.
Κύριοι συνάδελφοι,
Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Η επίτευξη των στόχων του Προϋπολογισμού περνά μέσα από την αύξηση των φορολογικών εσόδων και τη δραστική μείωση των δαπανών. Για να έχουμε όμως τη συναίνεση της κοινωνίας πρέπει να περιορίζονται οι ανισότητες και να προστατεύονται οι οικονομικά ανίσχυροι.
Ο περιορισμός των ανισοτήτων και η Δικαιότερη αναδιανομή πετυχαίνεται με τον προϋπολογισμό με 3 τρόπους.
1ον. Μέσω ορισμένων δημοσίων δαπανών προς τα φτωχότερα στρώματα
(η αύξηση της χρηματοδότησης σε υγεία, εκπαίδευση, επιδόματα ανεργίας, αγροτική σύνταξη είναι ενδεικτικά της πολιτικής της κυβέρνησης)
2ον. Μέσω προοδευτικής φορολογίας για τη συγκέντρωση εσόδων για το κράτος για τη δυνατότητα μεταβίβασης μέρους αυτών των εσόδων στο κοινό
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Το τίμημα για ένα κοινωνικό κράτος είναι οι υψηλή φορολόγηση κυρίως των μεγάλων εισοδημάτων. Μία κυβέρνηση σε προοδευτική κατεύθυνση πρέπει να περιορίζει τις ανισότητες και δεν ξέρω γιατί αυτό πρέπει να τρομάζει.
Αποδέχονται κάποιοι σήμερα μία μεσαία τάξη να είναι παγιδευμένη σε αυξημένες δαπάνες όχι λόγω ματαιοδοξίας αλλά κυρίως για να δώσουν στα παιδιά τους μία «καλύτερη» ευκαιρία σε μία κοινωνία αυξημένης ανισότητας και δεν αποδέχονται την κοινή συνεισφορά μέσω ενός δικαιότερου φορολογικού συστήματος.
Αποδέχονται επίσης τα υψηλά εισοδήματα να οικοδομούν μία δική τους οικονομία μέσα στην οικονομία της χώρας και να γίνονται τελικά εξωχώρια, αλλά κραυγάζουν με την υψηλή φορολόγησή τους.
Αλλά βέβαια αυτό είναι το αποτέλεσμα μίας ισχυρής προπαγάνδας εναντίων των φόρων γενικά, εναντίων δηλαδή του δικαιώματός της πολιτικής και της κοινωνίας τελικά να αναδιανέμει τον όποιο παραγόμενο πλούτο. Φυσικά απαιτούνται επίσης ξεκάθαροι –διάφανοι- κανόνες ώστε να αποκατασταθεί και η έννοια του επιχειρείν σ αυτή την χώρα.
3ον. Με δημόσιες επενδύσεις και με ορισμένους τρόπους ρύθμισης των αγορών εργασίας και αγαθών
Οι δημόσιες επενδύσεις αυξάνονται.
Αυξάνεται η επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών για την απασχόληση των νέων.
Αυξάνεται η επιστροφή του ΦΠΑ για τους αγρότες.
Η δημόσια δαπάνη που, σε περιόδους ύφεσης, έχει το πλεονέκτημα να εξασφαλίζει την επανεκκίνηση του κινητήρα της οικονομίας δεν έχει νόημα παρά μόνον εφόσον αφορά τομείς που η ανάπτυξή τους θα βελτιώσει τις προοπτικές της μελλοντικής ανάπτυξης.
Γι’ αυτό και χρειάζονται βέβαια και άλλα μέτρα και άλλες –νέες- στοχευμένες πολιτικές.
Πολιτικές που να μειώνουν και τις υπάρχουσες γεωγραφικές ανισότητες εντός της ίδιας της χώρας. Μιας χώρας με προφανή την εικόνα της άνισης κατανομής των υποδομών, των υπηρεσιών και των ευκαιριών ανάπτυξης. Μίας χώρας στην οποία η περιφέρειά μου-η Ήπειρος- και ο νομός μου – η Θεσπρωτία- κατέχει τα πρωτεία στη γεωγραφική κατανομή της φτώχειας. Έχουμε καταγράψει τις κοινωνικές αλλά και γεωγραφικές ανισότητες στην πρόσβαση των υπηρεσιών υγείας, στην εκπαίδευση, στην επιχειρηματικότητα; Έχουμε μετρήσει πόσο επηρέασαν ή επηρεάζουν την αναγκαία εσωτερική γεωγραφική αναδιανομή οι διάφοροι πολιτικοί θεσμοί όπως πχ το εκλογικό σύστημα ή η πρώτη διοικητική μεταρρύθμιση; Έχουμε καθορίσει μηχανισμούς που θα επιβάλλουν σε ένα επιτελικό κράτος τις αναδιανεμητικές ροές από τις πλουσιότερες προς τις φτωχότερες περιοχές της χώρας;
Για παράδειγμα μία πολιτική για τον τουρισμό δεν μπορεί να στρέφεται μόνον προς τις νησιωτικές περιοχές αλλά και στους ορεινούς όγκους της χώρας.
Μία πολιτική για την πράσινη ανάπτυξη δεν μπορεί να στρέφεται μόνον προς την ανατολική αλλά και στη δυτική πλευρά της χώρας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Έχουμε να κάνουμε πολλά.
Μπορούμε να πετύχουμε;
Να σώσουμε την οικονομία, να ενισχύσουμε το κοινωνικό κράτος, να κάνουμε πιο ισχυρή τη χώρα μας στο ευρωπαϊκό της περιβάλλον;
Ναι, μπορούμε.
Η νέα κοινωνική συμφωνία υπογράφτηκε στις 4 Οκτώβρη. Εγγυητές της εφαρμογής της είναι η ίδια η κοινωνία, η παράδοση της χώρας και της προοδευτικής παράταξης και ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου