«Μια πρωτότυπη όμορφη και πετυχημένη εκδήλωση διοργάνωσε στις 16 & 17 Αυγούστου το λαογραφικό μουσείο Φοινικίου, γράφει εφημερίδα των Φιλιατών και συνεχίζει παρακάτω: στην διάρκεια των εκδηλώσεων οι επισκέπτες είχαν την δυνατότητα να περιηγηθούν το χωριό, να μπουν να ξεναγηθούν και να φιλοξενηθούν στα γραφικά σπίτια, ώστε να γνωρίσουν τον τρόπο ζωής των κατοίκων του χωριού, τότε που το χωριό ήταν γεμάτο από κόσμο και ζωή.
Το Σάββατο, επί πτυχίο αρχιτέκτονας παρουσίασε στη πλατεία του χωριού μια εμπεριστατωμένη διατριβή με θέμα ο οικισμός και τα σπίτια του Φοινικίου στα μάτια του σύγχρονου αρχιτέκτονα, την οποία παρακολούθησε πάρα πολύς κόσμος. Οι εκδήλωσις πλαισιώθηκαν από καλλιτεχνικές εκθέσεις στο κοινοτικό γραφείο...και το δημοσίευμα τελειώνει με το: Αρνητικά σχολιάσθηκε η παντελής απουσία αρχών.»
Εύλογα τα ερωτήματα που γεννιόνται στον καλόπιστο αναγνώστη του παραπάνω δημοσιεύματος.
Που βρίσκεται άραγε η πρωτοτυπία;
Πως συμπεραίνεται η επιτυχία;
Ποιος ο στόχος των εκδηλώσεων;
Προφανώς ο συντάκτης του «διαφημιστικού» δεν βρισκόταν στο Φοινίκι. Διότι θα διαπίστωνε ότι ο «πάρα πολύς κόσμος» ήταν μόνο Φοινικιώτες που κάθε βράδυ κατέβαιναν στην πλατεία για «τσιμπήσουν κάτι»στη «ψησταριά» που βρίσκεται εκεί. Δεν ήλθαν στην «ομιλία», η «ομιλία» πήγε σε αυτούς.
Βέβαια ούτε λέξη για την ποιότητα της ομιλίας. Ούτε για τις εντυπώσεις που άφησε αυτή στους παρευρισκόμενους.
Θα διαπίστωνε επίσης ότι τις «εκδηλώσεις» δεν τις πλαισίωναν «καλλιτεχνικές εκθέσεις» αλλά μια έκθεση με τέσσερις συμμετέχοντες.
Και εδώ ούτε λέξη για το τι παρουσίαζαν τα «παιδιά». Ούτε βέβαια μια μαρτυρία, έστω, τι αποκόμισαν οι επισκέπτες βγαίνοντας από την έκθεση.
Ο καλόπιστος συντάκτης, αν ρωτούσε, μπορούσε να μάθει ακριβώς πόσα άτομα έκαναν επίσκεψη και ποια σπίτια είδαν. Ήταν περισσότερα από δυο παρέες;
Ούτε εδώ κανένα σχόλιο. Πως μετέφεραν την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής οι «ξεναγοί»;
-Εδώ που βλέπετε το σύγχρονο μπάνιο ήταν παλαιά το κατώι, και ο επισκέπτης δια μαγείας κατανοεί πως ζούσαν στο χωριό τα περασμένα χρόνια. Έλεος!
Γιατί ο απλός επισκέπτης να πήγαινε στο φοινίκι την συγκεκριμένη μέρα και ώρα για να δει τα σπίτια αφού είχε όλη την άνεση να επιλέξει μια ημέρα του Αυγούστου και να κάνει την επίσκεψη με την ησυχία του αφού τα σπίτια ήταν όλες τις μέρες ανοικτά; Και βέβαια κανένας «σκοτεινόψυχος» δεν ξέρει τα σπίτια καλύτερα από τους ιδιοκτήτες.
Στο ίδιο «μήκος κύματος» είναι και η περιγραφή του Μιχάλη Πασιάκου για την «εκδήλωση» στο Φοινίκι. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλε δεν μπόρεσε να σώσει την κατάσταση. (Ήταν «υπεύθυνος» να δείξει στους Φοινικιώτες, σε φωτογραφίες, τις πόρτες των σπιτιών τους λες και δεν τις βλέπουν κάθε μέρα.)
Αφήσαμε για το τέλος, όπως τελείως συμπτωματικά κάνουν και οι παραπάνω συντάκτες, το σχόλιο για την απουσία των αρχών. Παραπονιούνται γιατί δεν πάτησε κανένας(κυριολεκτικά) στις τριήμερες «εκδηλώσεις».
Γιατί, πάτησε κανένας Φιλιαταίος; Πάτησαν οι «πολιτικοί φίλοι» τους;
Έστω, από περιέργεια, κάποιος κάτοικος από τα γειτονικά χωριά; Ουδείς!
Και ας είχαν γεμίσει το Φιλιάτι με αφίσες και φέιγ-βολάν που καλούσαν κόσμο.
Το πρόβλημα είναι αλλού και απ’ ότι φαίνεται η «οικογένεια» δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει. Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που λέει πως η εποχή που «βασίλευαν οι μαϊμούδες» φτάνει στο τέλος της. Μαζί μ’ αυτή και οι «μαϊμού» πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου